ร้อยเก้าสิบห้า

ปีกตะวันออกของคฤหาสน์เป็นส่วนที่เงียบที่สุดของบ้าน เป็นที่ที่ฉันแทบไม่เคยย่างกรายเข้าไป เพราะมันดูเหมือนเป็นอาณาจักรของเงาและประตูที่ปิดตายมาตลอด แต่เช้าวันนั้นมีบางอย่างต่างออกไป คนงานเข้าๆ ออกๆ ตลอดทั้งสัปดาห์ ขนกล่องเข้ามา ตอกตะปูอยู่หลังประตูที่ปิดสนิท ฉันไม่ได้คิดอะไร สันนิษฐานไปเองเหมือนเคยว่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ